Zayif isik kayboldu, karanlik, düzlükleri ve vadileri kapladi ve siddetli bir kar yagisi basladi; firtinalar, ortaligi kasip kavurarak daglarin eteklerindeki karlari düzlüklere dogru tasiyordu. Firtinanin korkusundan agaclar titriyor ve toprak, onun karsisinda darmadagin oluyordu. Rüzgarlar gündüz düsen kar taneleriyle gece yagan karlari birbirine katti, öyle ki tarlalar, tepeler ve gecitler, ölümün üzerine gizemli satirlar yazip sonra sildigi beyaz bir sayfa haline geldi.

Dünya ölcüsünde okunan Halil Cibranin bu hikayesi Arapca aslindan cevirilerek Türkcede ilk kez yayinlaniyor. Kitabin basinda ise yazarin genis bir yasamöyküsü yer aliyor.