Vücudumuz, hasta veya yarali oldugunda oruc tutmamiza yol acan icgüdü, her canlinin hücrelerinin icinde bulunur. Hasta veya yaralilarin, yemeyi reddetmelerinin sebebi, kendini koruma icgüdüsünün acliklarini yok etmesidir. Bu sekilde diger türlü gidalarin sindirilmesinde kullanilacak olan hayati kuvvet, atik maddelerin atilmasi icin yara bölgesinde yogunlasir, yani vücudu saflastirir ve iyilestirir. Oruc tutma icgüdüsü o kadar güclüdür ve o kadar hayati öneme haizdir ki yari medeni olan bir insan, dogal yoldan sapmis olsa da hala Doganin bu muhtesem kurtarma yapisindan büyük ölcüde etkilenmistir Eger bu, sasmaz dogal icgüdünün sessiz sesine uyarsa ve aclik ortadan kalktiginda yemeyi birakirsa kisa sürede iyilesecektir. Daha da iyisi, dogal gidalar yemesi, dogal bir ortamda yasamasi ve makul, mantikli, saglikli, huzurlu ve dogal bir yasam tarzi sürerse bir daha hasta olmayacaktir.
Canli organizmanin sasmaz zekasi, gida fazlasi oldugunda veya vücut yaralandiginda, aclik hissini geri cektiginden, bunlardan birisi gerceklestiginde oruc tutma istegi baslar.
Eski tarih biliminde, oruc tutmanin cok eski zamanlardan beri Dogunun dindar insanlari ve pek cok eski medeniyet tarafindan yapildigini okuyoruz. Sadece sagligin geri kazanilmasi ve gencligin korunmasi icin degil, ruhsal aydinlanma icin de oruc tutmuslardir. Bundan dolayi, büyük filozof Pisagorun yaklasik M. Ö. 560-480 yillarinda ögrencilerinin ruhsal ögretilerin gizemlerine girmeye baslamadan önce, 40 gün boyunca oruc tutmalarini sart kostugunu görüyoruz. Sadece, 40 günlük bir oruc araciligi ile ögrencilerin zihinlerinin, yasamin güzellikleri hakkindaki derin ögretileri anlamaya yetecek kadar temizlenecegi ve saflasacagini iddia ediyordu.
Eski zamanlarda oldugu gibi, oruc tutmak sadece vücudu aritip, vücudun sagligini yeniden olusturmaya yardimci olmayacak, ayni zamanda insanin akli ve ruhsal kisimlarinda da büyük etkisi olacaktir.
