Bozkirin ortasinda, kar yiginlari arasinda gömülüp kalan kücük Boranli istasyonun fark etmek, kondüktörler icin hic de kolay bir is degildi. Donmus Sari-Özek ovalarinda, o subat gecelerinde, rüzgar, araliksiz esiyor, karlari savuruyor, boz sisleri kovaliyordu. Trenler de bunlarin arasinda kendilerine güclükle yol acarak giriyor cikiyor, giriyor cikiyordu. Korkulu bir rüyada oldugu gibi, koyu karanlik burgaclara gömülerek, bürünerek geciyordu bu gece trenleri.
