Veysel Karan kimdi, Üveyslik neydi, O nasil bir ask cevheriydi
Iste bütün cephesiyle ve bütün kaynaklariyla bu eserde dile getirildi...
Onun kiymet bicilmez güzelligi, öyle bir güzellikti ki; bu güzellikten rahman kokular saciliyordu. Onun aglayip inleyisi sadece Hak icindi. O canini Cananin esigine kadar götürüp vuslat sürahisinden bir damla inayet suyu icmeyi diledi. Ne var ki, Can Padisahi o gün tahtinda degildi. O gün felegin atlasi siyahlara bürünmüstü...
Cananin esiginde durdu da söyle dedi
- Ya Rabbi, bana cisimle can gerekmez.. Sevgilim yoksa cihan da gerekmez..
O dem sanki candan da, cihandan da el yumustu. Dertli dertli inledi ve dedi ki
- Ey günesini Arsa gölge eyleyen Peygamber, nazarinin bir kerecik bereketini bana yoldas eyle..