Kuran, deizmi tesvik eden bir kitap degil ama ona kapi aralayan bir kitaptir.
Deizmin ayni anda hem felsef hem de teolojik karakteri bu inancin Tanri disinda insanüstü tanimamasidir.
Deizmin bu temel karakteri onun kutsal kavramini da etkilemistir. Deizmin kutsali ne dindir ne ilham ne havra ne kilise ne de cami. Onun kutsallari akil, bilim ve ahlaktir. Dincilik bu temel degerleri tarih boyunca yikan, islemez hale getiren, hatta onlara savas acan temel musibet oldugu icin deistler dine hayatlarinda yer vermemislerdir.
Deistler bilmislerdir ki, Tanri disinda insanüstü tanidiginizda bunun arkasindan sadece peygamberler degil; evliya, ermisler ve daha bilmem neler insanüstü varliklara dönüstürülerek birer yedek ilah halinde insan hayatina musallat edilecektir, edilmistir. Akil disinda kutsal tanimanin sonucu ise aklin hayatin disina itilmesi, onun yerini kutsallastirilmis birtakim adamlarin ilhamlarin, rüyalarinin almasi olacaktir.
Tarih, özellikle dinler tarihi deistlerin bu iddialarini veya öngörülerini tamamen dogrulamisti. Ve dogrulamaya devam etmektedir.
