Insan, güzel bir kivamda yaratildi. Lekesiz, temiz ve günahsiz olarak ve basina gelecekleri bilmeden ilk aglayisiyla hayata gözlerini acti. Aglamasindan, ana rahminde iken daha güvende oldugunu mu anlamisti Elbette; annenin rahmeti, kucagi ve ocagi güvenli bir siginaktir. Ama o, yeryüzünde bulundugu sürede basibos olmayacaktir. Yaratici, ona akil verdi ve aklina da yol gösterici bilgiler sundu. Bu bilgiler ve gördükleriyle aklederek iliskilerini yönetmesini istedi. Yönetirken; ahlakin, adaletin, merhametin ve iyiliklerin verileriyle davranmasini ögütledi. Inancla, davranislar arasindaki uyumun geregi; samimiyet olarak nitelendirildi. Maskeli ya da ikiyüzlü olmak her toplumda hor görülür. Birisi kendisine ait, digeri sahte bir yüzdür. Nerede, hangi yüzü kullanacagi bilinmez. Müslüman olmak; yaraticisina, kitabina ve insanlara karsi samimi olmayi gerektirir. Bu durum onun, ikinci yüzünün olmadigi anlamini tasir. Samimiyet, insanlari; irk, mezhep, mevki, servet ve cikar nedenleriyle dislamadan, zarar verenlere karsi uyanik ve iradeli bir durus sergileyen, öncelikle Allahin rizasini gözeten, insanlara adalet ve iyilik isteme niteligidir.
