Hayat...
Binlerce kitaba sigmayacak kadar uzun.
Bir gülüsü dolduramayacak kadar kisa...
Asirlik asma köprünün pasli demirleri en az insanlarin cikarci yüzleri kadar soguktu Aylin icin. Sert esen rüzgar, kirli saclarini iyiden iyiye dagitmisti. Yavas ama kararli adimlarla köprünün ortasina dogru yürümeye devam etti. Icinde kocaman bir bosluk, ellerinde anlamini yitirmis bir hayat vardi. Ölümle yasam, varlikla yokluk arasinda sikisip kalmisti ruhu...
Kasim ayinin sonlariydi ve hava ayaza kesmisti. Aslinda sogugun da bir önemi kalmamisti artik. Birkac saniye sonra her sey bitecekti nasil olsa. Ama ilah zamanin carklari, izafi zamandan cok daha farkli dönüyordu. Iste o an; bir adam belirdi köprünün basinda. Gizemli, efsunlu ve huzur kokan bir adamdi. Kirli sakallarina inat, aydinlik yüzüyle gülümsedi;
Henüz her sey bitmedi Aylin... Benimle bir yolculuga var misin
Aylinin Yolu...

Eger isterse, bir kadinin ne denli güclü olacaginin hikayesidir...