Bu bir saka degildi. Üniversitede okumak icin, Kazana gidiyordum. Üniversitede egitim görmek düsüncesini kafama; bir kadininki kadar güzel gözleri olan, cok yakisikli, sevimli liseli bir genc olan N. Yevreinov soktu. Benimle ayni evde, cati katindaki odalardan birinde kaliyordu. Sik sik koltugumun altinda bir kitap gördügünden, tanismak isteyecek kadar ilgilenmisti benimle ve cok gecmeden, ögrenmek icin olaganüstü bir yetenege sahip oldugum konusunda diretmeye basladi. Doga seni, bilimin ilerlemesine katkida bulunasin diye yaratmis. derdi. Uzun kara percemi güzel bir hareketle geriye atarak. O zamanlar, insanin bilimi, bir Hint domuzu kapasitesinde ilerletebilecegini bilmiyordum.