Ruhi aklini kaybetmisti. Ama onda aklin yerini, aklin boslugunu dolduran baska bir seyler almisti sanki. Belki de bu akil denen sey tamamen kaybolmuyordu. Cünkü esnafa göre Ruhi etrafinda olup bitenlerin farkindaydi, konusulanlari anliyor, sorulan sorulara mantikli cevaplar veriyor, hayatina digerlerinden biraz farkli bir üslupla da olsa devam edebiliyordu. Daha da ötesi, esnaf kendisi gibi normal bir insanda olmayan bazi yetenek ve sezgilerin onda var oldugunu düsünüyordu. ... Ruhiyi kendine dogru ceken iki ip vardi, aklin ipleri gevsedikce denge bozuluyor, doganin hakimiyetindeki yeni dengede sezgi ve icgüdü karmasinin ipleri Ruhiyi kendine daha güclü cekiyordu.

Deliye, onun gercekligine, hayat tarzina, hayat görüsüne hem akilla hem gönül gözüyle bakiyor Nilgün Sonkan; ve delinin, onunla iliski icindeki normallerle bir ortak hayati, bir fiil ve duygusal alisverisi oldugunu gösteriyor. Normal ile deli arasindaki sinira takilip kalmadigimizda görebileceklerimizi gösteriyor böylelikle. Deli, kendi bedeniyle ve baskalariyla kurdugu iliskiyle, sokakta nasil bir yasam kurar Onun oyun ve hikaye kurma performansi nasil bir bir varolus
tarzi meydana getirir

Sokaktaki delinin bilfiil aralarinda yasadigi esnafin onunla iliskisi nasildir Gecmisinde bir felaket yasamis, bahtsiz oldugunu düsünerek acimaktan, tekinsiz görerek korkmaya veya onda bir azizlik, bir keramet görmeye kadar; onun deliligini nasil aciklar, yorumlarlar Koruyup kollamaktan, kovup dislamaya, satasmaya, idare etmeye, is vermeye veya egitmeye calismaktan, ondan gösteri beklemeye, onun hikayesine katilarak oyun oynamaya... nasil davranirlar ona Sadece zengin gözlemlere dayanan bir saha calismasi degil, insanlik hallerimiz üzerine düsündüren, sefkatli, sicak, capcanli bir anlati.