Ihtiyaclari fazlalasan insanlar, kaynaklarin sinirlarini zorlamaya itilir ve yollarina cikan savunmasiz birinden bile irkilir. Is ve ücretler, yiyecek ve barinma, cesaret ve iyi niyet; hepsi sahip olamadiklari seylerdir. Isik gölgeye dönüsür ve karanlik yüreklerini doldurur. Bu karanlik, insanin icindeki zayifligi ele gecirir ve onu utanc verici islere zorlar. Artik hicbir dehset veya korku dislanmaz. Ümitsizlik ve caresizlikle hepsi kötülük ve suca yönelir... Hepsi sefillesmis, bozulmus birer pislik gibi gözükür. Fakat o denli alcalmis kisilerin de daha fazla alcalamayacagi bir cizgi vardir ve bu dönüm noktasinda, dis dünya adeta yutar bu zavalli, talihsiz, kimliksiz insanlari... Onlar Sefillerdir; toplumdan dislananlar...
Bana Sefiller kitabinin tüm halklar icin yazilmis oldugunu söylerken haklisiniz. Sosyal sorunlar sinirlari asiyor. Insan soyunun yaralari, yeryüzünü kaplayan o genis yaralar, haritalardaki o mavi ya da kirmizi cizgilerde durmuyor hic. Insanoglunun bilgisizlik ve umutsuzluk icinde bulundugu, cocugun kendisini egitecek bir kitap ve isitacak bir ocak bulamadigi icin aci cektigi her yerde Sefiller kapiyi calar ve söyle der SSizin icin geliyorum Acin kapiyi bana Uygarligin, icinde yasadigimiz su alabildigine karanlik saatinde, sefilin adi Sinsandir. O insan, bütün iklimlerde can cekisiyor ve bütün dillerde inliyor.
Elimden geleni yapiyorum. Evrensel aciyla aci cekiyor ve onu hafifletebilmek icin calisiyorum. Elimdeki güc, bir insanin cok zayif gücü öyle oldugu icin de herkese haykiriyorum Yardim edin bana