Ben büyük bir askin keskin ipiyle cözdüm bogazimin dügümünü...

Hicbir yara digerine benzemiyordu neyse ki. Bu yüzden hep yalniz kaliyorduk. Bu yüzdendi iste yarim, yitik, korkak ve herhangi bir cümleye sigamayacak kadar kaybetmis olmakligimiz. Her insan kacacak bir karanlik arar kendine yarasini gizlemek icin. O yarayi biraz daha yakindan görmemek ugruna uzaklasir kendi benliginden. Cünkü kuralidir bu isin

Yaraya bakip agri toplamamak adina o yaradan yüz cevirmek Keske birbirimizi vurdugumuz yerden yeniden diriltebilseydik... Ama öyle bir hayat ki ne desem; ic cekis... Cünkü insan kelime kelime kusamiyor ah edip icine attiklarini...

Genc yazar Nur Horustan bastanbasa siir ve ask dolu carpici bir roman...