Ruhu kalabalik bir dünyanin siirini yaziyor Mehmet Özger. Namazsiz evlerde kederleriyle bas basa kalan melekler, süslü kizlarin tanrilari, morgta kani cekilmis cesetlere dönüsen imkanlar, islak tütünler, her sey var bu dünyanin icinde. En önemlisi de hurtatin tecellilerine dönüsen kadim asklar... Bir gök tiyatrosunda kadim hakikate cagrilar, sunaklar hazirlayan bir sair Özger. Onun siirleri ezelden toprakla nikahlanmis gibi. Üstü basi toprak kokan, topraga; yani insana, yani hakikate, yani arayisa adanmis siirler...
- Ahmet Edip Basaran
Gelenegin siirde islenisi konusunda Özgerin siiri, 2000ler siiri icin bu isin nasil yapilmasi gerektigini isaret eden önemli ipuclari tasiyor. Aski aska yüreklendiren Molla-yi Cünn gibi onun siirleri de modern cagin insandan en cok uzaklastirmaya, kendisinden yoksun birakarak soysuzlastirmaya calistigi aska yüreklendiriyor. Tek siginak budur cünkü. O da elden gittiginde artik insan da elden gidecektir. Özger, bu serencami kendi kisisel menkibesi cercevesinde ortaya koyuyor. Onun siirinde yapilacak kazida mazmunlar, Galib sesleri, Zarifoglu parlamalari, Sezai Karakoc isiklari görülecektir.
Hepsi de kendi sesi icinde erimis bir halde.
Bu siirlerin ardinda derinlemesine bir yasanmislik, siirin kaynaklarina inmek icin gösterilen azami caba; dahasi Fuzulnin bir siir icin olmazsa olmaz saydigi ilim var. Akademisyen tarafi ozan kisiligine zarar vermiyor, aksine onu besliyor. Marifetin iltifat görmedigi zamanlarin yikici etkisinden kendisini kurtarmis bir ilk eserle karsi karsiyayiz. Sair, uzun süredir dinlendirdigi kanatlarini Türkcenin hür gökleri icin acma kudretini bu ilk eserle kendisinde bulacaktir.
- Said Yavuz
