Uzak bir Almanya kasabasindan anayurtu Türkiyeye bakmak...
Hayati, hayatini, cocuklarini igne oyasi gibi islerken evrende ve ülkesinde olan bitenlere hiiic gözünü kapamadan yakin durmak... Ve hele ki kadinca bakmak, kadinca direnmek...
Iyi edebiyat neredeyse bulup okudu Derya Ertas, iyi sanat neredeyse yakin durdu, iyi siiri, iyi sahneyi iskalamadi... Avrupanin göbeginde Türkiyenin merkezini izledi. Oturdu bir trenin kompartimanina, bütün Anadoluyu dolasip uzak, sessiz ve yalniz tabii ki kirgin bir kente uzandi, son duraga kadar geliverdi hayalinde..
Hayalini romanlastirdi; adiSon Durak Sur oldu.
NebilÖzgentürk
Dogdugu yer arkasindan gelirse insanin, yazgisiönünden gider...
Disarida tren az önce hareket etmis, ortalik yine yavaslamisti. Mehmet hala soguk bankin üstünde, gözlerini elektrik diregindeki ahenge dikmis, oturuyordu. Insanin acimasizca tükettigi, özellikle geldigi yerde kiymeti olmayan yasamayi anlamaya calisiyordu. Akan nehirler gibi gecip giden ömürleri, icilen bir sigara gibi eksilip, azar azar, hizla tükenen hayatlari...
Derya Ertas yeni kitabi, Son Durak Surda okurlarini unutulmasi güc bir hayat yolculuguna cikariyor. Askerden yeni terhis olan ve eve dönmek, yeni bir hayata baslamak icin sabirsizlanan Mehmetin kisisel hikayesi hem onu anlamamizi, hem de yüzlerce, binlerce Mehmetin sikismisliklarini, sinirlarini, ikilemlerini, hayata tutunma cabalarini hissetmemizi sagliyor. Mehmetin yolculuguna eslik eden insanlarin hikayeleriyse okurun pek cok farkli hayata taniklik etmesine olanak taniyor. Ertas, kisacik bir kitapta, onlarca derinlikli derdin, cözülemeyen meselenin altini usul usulciziyor ve kitabi yeniden okuma istegi uyandirmayi basariyor.
