Ben kendim olamadigimda aslinda hic kimse de olamadigimi anladigimda degisim, dönüsüm, devrim üclemesinin en tozlu olaninin icinde buldum kendimi. Bol gürültülü, saganak yagisli ve de katman katman giden bir karanlik bir aydinlik ikileminin gökkusagi iklimine dönüsmesi seklinde tezahür eden devrim yoluna cikmistim. Kanli miydi degildi, kirmizi bir seyler vardi muhakkak, ruhumun alev alev yanan maviye de bulanmis dansiydi. Sapasaglam devrimdi evet, desibel seklinde duyulamayan saglam bir gürültüyle oluyordu hem de, üstelik icimde oluyordu. Sinirlar nerede basliyor, nerede bitiyordu Her sey altüst, her sey belirsizdi. Kendini kontrol merkezi sanan beynim en cok nasil karisiyorsa o kadar karisiyordu. Ne kadar kontrol edilemiyorsa o kadar kontrol edemiyordu... Bir ucurumdan bilinmeze atlamak gibi, havada asili kalmak ile saglam bir bicimde carpmak arasinda ekranin donmus olmasi gibi hallerde gecip giden pek cok an ve kare...