Sözünü tutmanin en iyi yolu asla söz vermemektir.

Pek de uzun olmayan bir zaman önce, Vegasta bir sapelde, hayatimin geri kalani boyunca Karissayi sevecegime dair yemin ettim. Fakat kimseye sonsuz yarinlar bahsedilmemisti. Kimseye sonsuzluk sözü verilmemisti. Bazen elimizde tek kalan bugündür.

Carpe Diem

Ani yasa.

Simdiye dek her sey bitmis olmaliydi, biz mutlu olmaliydik fakat insanlar huzur icinde yasamami güclestiriyordu. Ellerimde öyle cok kisinin kani vardi ki temizlenmesi asla mümkün degildi ve orada bir yerlerde, birisi yaptiklarimi bana ödetmeye kararli gibiydi. Sonsuza dek mutlu, her zaman bir bedel ile birlikte gelirdi; her adamin ödemeye hazir oldugu bir bedel. Ancak bu olacaklari oturup bekleyecegim anlamina gelmiyordu.

Cünkü söz konusu sevdigim kadin oldugunda. ugruna savastigim yasam oldugunda.

Kimse güvende degildi.