Sufiler insani anlatmak icin ibnül-vakt, yani vaktin oglu demislerdi. Önemli bir düsünceyi iceren bu ifadenin, cagimizda gecmisten ve gelecekten soyutlanarak yasadigi anda hapis kalmis ve bu anin disindaki her seyi önemsiz sayan insani anlatacagini hic düsünmemislerdi herhalde. Cagdas insani anlatan en iyi ifadelerden biri, onu insanlik ailesinden kopartarak, belirli bir zaman dilimine hapseden bu yasanan ana ve simdiye hapsedilmislik ve kusatilmislik olabilirdi. Bu durum tarih anlayisinin ve düsüncenin etkisizlestigi ülkemizde daha acik gözlenir. Cagdas insanin en büyük ihtiyaci, kendini insanlik ailesinin
ferdi sayabilecegi bir zaman ve tarih bilincidir.
