Yakin tarihimizin en cok tartisilan ismi Enver Pasa...
Onu kisaca tanimlamak gerekirse
Namusluydu, korkusuzdu, büyük bir yurtseverdi ve asikti, hem de deli gibi.
Ucurumun kenarina gelmis ülkesi icin yaptigi seyler cok elestirildi, tartisildi.
Belki cevresindekilerin dediklerini dinleseydi yüz bine yakin askerin ölmesi engellenebilirdi...
Dinlemedi, cünkü kendinden baskasina inanmiyordu...
Gönlünde tek ask vardi, tek tutkusu, esi Naciye Sultan...
Ama ülke ve dünya öyle karanlik ve karmasik bir durumdaydi ki bu aski doyasiya yasayamadi, biraz mektuplarda, biraz gidip gelen mesajlarda...
Su mektup ne güzel anlatiyor Enver Pasanin büyük askini

Naciye...
Sen Allah misin ki, bu kadar aninda imdadima geliyor, yine kulunu ihya ediyorsun Lütfnamene cevap vermemek degil, bugünkü halimle yazacagim yazilar sizi müteessir edecek diye kasdi yazmamaya cebr-i nefs ettim. Fakat bununla da bütün gün azab icindeyim.
Sultanim, gönlüm o kadar dolgun, teessürüm o kadar ziyade ki, yanimda bir yabanci olmasa gözyaslarimi tutamayacagim. Size darilmak mi hayir; fakat gecikmenin sebebini anlayana kadar kalbim daima mahzun ve magmum kalacaktir. Kim bilir belki de yarin aksam sizi görünce her seyi unuturum. Ruhum kulunu affettin mi