Bir zamanlar Barcelonanin günes girmeyen dar bir sokaginda; hani su soluk yüzlü, ruhsuz, gözleri cukur adamlardan; hani su Hoffmanin rüyalarinda destigi seytani ve tuhaf varliklardan biri yasardi. Bu, kitap saticisi Giacomoydu. Henüz otuz yasinda olmasina ragmen, coktan yaslanmis ve bitkinlesmisti. Uzun boyluydu, ama yasli bir adam gibi beli bükülmüstü. Saclari uzundu, ama agarmisti. Elleri güclü ve kasliydi, ama kurumus ve kiris kiristi. Üstü basi perisan ve eski püsküydü. Beceriksiz ve utangac bir tavri vardi. Yüzü solgun, üzgün, cirkin ve silikti. Nadir ve tuhaf kitaplarin satildigi müzayede günleri haric, insanlar onu sokakta cok görmezlerdi.