Kendi ic özunu degistiremeyecek kadar yasli olduguna inanmak burjuvazinin esas belirtisidir. Bunu Paul mu söylemisti, yoksa Eduard mi Mutlak dogruya ulasmanin mumkun olduguna dair kesin bir inancla, her seyi tam bir fikir birligine varana kadar tartisarak buyuyen iki lise arkadasinin hikayesi bizi gercegin surekli sallantida oldugu bir huzursuzluk haline tasiyor.

Jungersen bu romaniyla bizi 1800lerin sonunda, Danimarkanin varlikli bir ailesinde dogup buyuyen Paulun 82 yillik hayatinin farkli periyodlari arasinda dolastiriyor. Artik 82 yasinda yasli ve hasta bir adam olan Paul, hastanenin beyaz tavanina bakarak hatiralarini cagiriyor. Ölmeden önce en yakin arkadasi Eduardla yeniden bulusabilmek icin buyuk bir arayisa giriyor ve bu arayis ona sadece Eduardi degil, yillarca onunla birlikte yasayan sorularin cevabini da getiriyor. Jungersen kisiyi kisi yapan nedir sorusunu bu romaninda önce Paulu yaratarak ardindan yok ederek soruyor...