Kompleksten ruhunu cürütmeye bir adim uzakta, egosunun tamamen altinda kalmis, dizginlerini kibirlerine vermis, ben benimcilige teslim olmus uyduruk, sahte karakterleri var dünyanin.
Bir de tüm bunlara inat, ucan balonlarina umutlar baglayip gökyüzünde süzülen, yalnizligi sahiplenmis bizler...
Tepeden bakmak gerek bazen hayata ve onu karalayanlara...
Iyimserlige sarilip; bulutlara, masum, mutluluk sacan, rengarenk tablolar asabilmeli insan.
Sek sek oynarken icindeki, saclari dagilmis, dizleri kanadigi halde gülümseyen cocukla;
ACISINI ÖLDÜREMIYORSA, SEBEP OLANI GÖMEBILMELI INSAN...
Die Welt hat einen pseudo-falschen Charakter, der sich dem Geist der Welt hingegeben hat, einen Schritt vom Komplex entfernt, einen Schritt vom Universum entfernt, dessen Ich ganz unter seinem Ego ist...