Yazdikca sevdim.
Sonra dönüp tekrar okudum, adina ASK dedim.
Kirilgan bir baharin yazini aradigi gecelerde basladim seni yazmaya.
Önce birkac dörtlük satirlar, ardindan doldu sayfalar.
Her sayfada bir ilmek ask, her sayfada senden sonra unutulmaya yüz tutmus cocuklugum, hatiralarim ve sen; birbiri ardina siralandi mazi.
Seni dokudu kalemim.
Özlerken yazdim, yazarken özledim bir nevi.
Özledikce yandim ve yine yazdim.
Sonra saman kagidi bir zarfin icinde biriktirdim yanginlarimi.
Ne zaman özlesem, bir sayfa daha sen ekledim.
Yazdikca sevdim.
Sonra dönüp tekrar okudum, adina ASK dedim.
Bu kitap sana...
Yüregi burkulan, cani yanan, yarida kalan sana...
Dile getirilmeyen yarim kalmisliklara...
Umso mehr ich geschrieben habe, umso mehr habe ich es geliebt.
Dann habe ich mich umgedreht und las es noch einmal, LIEBE habe ich es genannt.
Als ein zerbrechlicher Frühling den Sommer in Nächten suchte, habe ich angefangen dich zu schreiben.
