Tanri insani yaratti..
Sinesini asirlardir Hüdhüdün, Ebabilin ve Simurgun hasretle hapsedildigi bir kafesle donatti...
Ve Sirne kafesin kilidini caniyla kirdi..
zad olan telekler okyanuslar boyu ucusurken; Sirne kafese kendini hüzünle kapatti ve
nihayetinde sirri fas edildi; suyun icinde, Kaf Daginin ardindan dahi dumani görünen bir cerag
harladi...
Su isindi, Sirne yandi,
Sirne yandikca su kaynadi,
Su kaynadikca ates cogaldi...
Bu öyle bir atesti ki; Tanrinin kafesini sadrinda tasiyan, yedi denizi icse de büryan olmaktan
kacamazdi...
Cünkü yanginin menbai Sirne idi ve Sirne de nefesin ta kendisiydi...
Nefes aldikca yanmak, yandikca cogalmak; cogaldikca nefessiz duramamak..
Sirne adi, topragin bagrindan denizin dibine inme hengamesi...
Ve herkesin vardir muhakkak, sinesini Tanri eliyle tutusturan bir Sirnesi..