Kitapta babamla batinilik üzerine konusmalarimizi anlatirken bir yerde söyle diyorum

Bu yöntemi tutmustum. Babamin dedikleri aklimdan hic cikmadi, sanki kulagima küpe oldu. Essahtan da ben büyüyüp bilgilerim gelistikce, o eski bildiklerimi farkli görüp farkli degerlendiriyordum. Sanirim hayatim boyunca, bu yönteme bagli kaldim. Fakat bu beni görünüste istikrarsiz gibi gösteriyordu ama ben kendi icimde istikrarliydim, cünkü bilgilerim degistikce, her seye bakisim da degisiyordu. Mesela devrimci olup, Sosyalist kesime girmistim ama sadik bir mürit gibi herhangi bir Sosyalist yapiya, herhangi bir anlayisa baglanip kalamiyordum. Sempati duyup, icine girdigim yapiyi tanidikca onu da yeterli bulmayip, onu elestirmeye basliyordum. Aslinda görünüsteki bu istikrarsizligim, icimdeki ic tutarliligimin bir yansimasiydi; bundan dolayi basima gelen her sikintiya katlaniyordum. Okudugum her kitap, daha okuyup ögrenmem gereken ne kadar cok konu, ne kadar cok kitap oldugunu gösteriyordu bana. Okuyup ögrendikce, adeta cahilligimi fark ediyordum. Bu da kendi kendime yetmezligimin, önüme koydugum ögrenme arzumun, mutsuzlugumun, ic huzursuzlugumun bir nedeni oluyordu.

Iste elinizdeki bu kitap, merak edip, merak ettigim seyleri arastirma arzumun, kendi kendimi de elestirmelerimin bir sonucudur.

Ask ile.