Belki hayal meyal hatirlarsin beni. Hazirlik sinifina girer girmez yillardir hayallerimi süsleyen o dünya güzeliyle karsilasmis gibi oldum. Onun canli misaliydin adeta.

Bir anda tüm sesler kesildi. Zaman durdu. Mekan seninle doldu. Önden ikinci sirada oturuyordun. Yanina ilismek istedim, cesaret edemedim. Söyle arkalarda bir yere, seni görebilecegim bir siraya oturdum.

Hoca hem konusuyor hem de tahtaya bir seyler yaziyordu. Fakat ben ne dersi dinliyor ne de not aliyordum. Ben o sirada seni okuyor, seni yaziyordum. Benden yana dönmeni, bir kerecik olsun bana bakmani bekliyordum. Bakmadin. Dikkatle dinliyordun anlatilanlari. Elinde kalem bir seyler yaziyordun.

Bütün gün seni kolladim. Ismini bile bilmiyordum henüz. Sana isimler yakistirdim. Fakat sen baska bir isimle ciktin karsima Selma Arap siirinde soyut sevgilinin ismiydi bu. Hasreti cekilen ama ulasilamayandi. Ve öyle de oldun

Seni tanidiktan, sana sevdalandiktan, senin hayalinle yasamaya basladiktan sonra anladim ki, su fani ömrüm ulasilamayanin pesinden kosmakla gececek Bir yanda hayal vardi, öbür yanda gercek. Benim payima hayal düsmüstü. Hayat sahnesindeki rolüm belli olmustu

Sen yasayacaktin, ben yazacaktim...