Belki sonda söylenmesi gerekeni basta söylemekte yarar var bu kitapta yer alan yazilar feminist bir bakis acisiyla kaleme alinmadi. Evet, her biri, kadinlari boyunduruk altinda tutan binlerce yillik ataerki ve onun postmodern versiyonu neo-liberal ataerkiyle hesaplasmayi hedefliyor; ama feminist bir perspektiften kalkinmiyorlar.
Cünkü feminizm tanimi geregi, sinifetnisitetoplumsal cinsiyet esitsizliklerinin belki birbirleriyle iliskili, ama farkli nedensellik ve dinamiklere yaslandigi yolundaki bir önkabulden kalkinmaktadir; dolayisiyla postmodern olarak tanimlanabilecek parcali bir tasarima ickindir.
Bu kitapta yer alan yazilar ise, sinif, etnisiteulus veile toplumsal cinsiyet iliskilerindeki esitsizlikler ve hiyerarsik dizilimin ortak bir kaynaktan türedigi kavrayisina yaslaniyorlar. Ve bu ortak kaynagi, ataerki olarak saptiyorlar.
Bize göre ataerki niha olarak iktisad güclülerin gücsüzleri veveya erkeklerin kadinlari sömürmesi, ürettikleri arti degere el koymasi olarak aciklanabilecek bir kategori degildir. Ataerkinin, daha cok, her türlü sömürü iliskisini olanakli kilan, payandalayan ve kendini her türlü sömürü formuna esnekce uyarlayabilen iktidartahakküm, bir baska deyisle gelmis gecmis tüm iktidar bicimlerinin asl tanimlayicisi olarak kavramsallastirilmasi gerektigi düsüncesindeyiz. Tahakküm iktidar ve sömürü arasinda bir önceliköndelik-sonralik iliskisi kurgulanmasindansa, bu ikisinin, madalyonun birbirini mümkün kilan iki yüzü olarak algilanmasi geregini vurguluyoruz.