Altenburgun Ceviz Agaclarini özgün kilan, yalnizca bir projenin degil, André Malrauxnun hakimiyetini kanitladigi bir türün, romanin da terk edilmesidir. Malraux bu eserinde yasadigi her seyi kurmacaya dönüstürerek kendi duygularini kah anlaticiya kah babasina atfetmis, kimi zaman da yerleri ya da tarihleri degistirerek, yasamini, okumalarini, ani ve tutkularini birer baskalasim konusu haline getirmis, kendi romanina vedasini böyle ifade etmistir.
Altenburgun Ceviz Agaclarinda, her bölüm degisiminde, dönem, uzam ve kisiler de degisir Ikinci Dünya Savasinin baslarinda Fransanin ugradigi bozgundan Birinci Dünya Savasi sirasinda Alman cephesi nde gecen bir olaya, Enver Pasanin düsledigi Turanin umut kirici görünümlerinden Nietzschenin sayiklamalarina atlariz. Ama zaman ve uzam icindeki bu atlamalar, yazarin dönüp dolasip yeniden geldigi sorunlari, bu sorunlara getirmeye calistigi yanitlari daha iyi, daha carpici bir bicimde yansitmak amaciyla, özellikle secilmis bir yoldur sanki. Bu acidan bakilinca, Altenburgun Ceviz Agaclarinin Malrauxnun düsüncesinin en özlü ve en özgün anlatimlarindan biri oldugu söylenebilir.
Tahsin Yücel
