Her kalp atisinin bir hikayesi vardi.
Bestegül her sabah yaptigi gibi, o sabah da okula gitmek icin
evden ayrildiginda, kaderinin on üc diger insanla
birlesecegini henüz bilmiyordu. O sabah metroya bindi ve
son duraga kadar seyahat etti fakat son duraktan
cikamadi. Onunla beraber diger on üc kiside metro
istasyonunda mahsur kaldi ve o an ortak hikayelerinin ilk
kalp atisi kulaklari sagir etmeye basladi.
Enkaz altinda mücadele etmeleri gereken seyler vardi.
Aclik, susuzluk, özlem, keder, hüzün, ölüm...
Kalpleri korkuyla carparken ansizin aralarindan biri öldü
ve digerleri de ilginc sebeplerle onu bir bir takip etti. Tüm bu
ölümler kalplerinde ve beyinlerinde derin izler
birakirken, yapabildikleri tek sey enkaz altindan kurtarilmayi
beklemek oldu.
________
Simdi birimiz buradan cikacak, kurtulacak. Cekildigimiz
fotograflari alip bir cerceveye koyacak, cerceveyi bir duvara
asacak, gecip karsisina bizi izleyecek. Zaman o anda
donacak. Simdi birimiz sag kalacak ama solu ölmüs olacak.
Birimiz, birimizin duvarina asilmis bir cercevenin icinde
yaslanacagiz. Birimiz icin sarki bitecek, fakat her ikimiz de
dans etmeyi birakacagiz.
Anliyor musun
Anlamiyorsun.
Cünkü beni duymayi biraktin.
Zaten, ben de konusmayi...