Sari telefon bir gün olsun calmadigi halde sehpadaki varligini
senelerce korudu. Zamanla ahizesi kirildi, sonra tuslari cikti,
ardindan kablosu koptu. Bir sabah annem sari telefonu kömür
sobasina atti. Icimde, sivilceli ve cilli bir cocugun Alo sesini
duydum. Acsaydin, Seni seviyorum, diyecektim.
Ismail Saymaz, bazen bir Erzurum türküsünün solugunu ya
da Karadenizin yerinde duramayan rüzgarini Istanbulun
bas kösesine getiriyor; bazen de Istanbulun hovardaliklarini,
nesesini ve rengini tutup memleketin dört bir yanina
saliveriyor. Ruhunu Kore Daglarinda yaralayanlarin, ürkek
gözlerle sinema perdesine bakanlarin, ilkokul günlerini hic
unutamayanlarin, büyük sehri görünce sudan cikmis baliga
dönenlerin, asktan uykusu kacanlarin, nabzi devrim hayaliyle
atanlarin ve ömrünü bir fikra gibi yasayip bir agitla bitirmek
zorunda kalan insanlarin hikayeleri...
Balkon Sefasi , memlekete sevdali kelimelerle yazilmis
öyküler...