Siddet hem uygulayani, hem maruz kalani, hem de üzerinde calisani mahvediyor diyor ya gazeteci Leyla Pervizat.
Dogruymus
Ben de mahvoldum.
Bu kitapta kaleme aldigim gercek bir vakayi romanlastirabilmek icin yillarca kendi etimle beslendigim de dogru maalesef...
Cok agladim, cikar yol bulabilmek icin cok debelendim.
Su namus dedikleri sey nasil bir seymis ki biri gelip caldiginda isin suclusu namusu calan degil de, namusu yitiren oluyor
Olayin kahramanlarini yazabilmek icin her birinin ruhuna girmek gerekiyormus gercekligi oldugu haliyle aktarabilmek icin... Yazarinin tecavüze ugramasi gerekiyormus, üsümesi, yaralanmasi, morga kaldirilmasi, kacmasi, karanlikta kalmasi ve katiliyle evlenmesi...
Kitap bittiginde eger sizin de kalbiniz sizliyorsa, icinizden bir ses akil hastaliklarinin cezalandirilmasi konusunda uluslararasi hukuk kurallarinin bile artik degismesi gerektigini bagiriyorsa Esra ve Zeynepin hikayesini üzerime giyebilmisim demektir.
Annelerin kaderini kizlari mi temize ceker sorusunun cevabini bu hikayenin icinde bulabilmenizi dilerim. Göreceksiniz ki kimsesizlik insan icin bir felaket
Terk edilmis ve kiymeti bilinmemis her seye mutlaka bir leskargasi üsüsüyor.