Het belangrijkste onderwerp van het manuscript is de netelige kwestie van de bescherming van cultuurgoederen in geval van gewapende conflicten, die zonder twijfel de grootste risicofactor vormen voor de integriteit en het behoud van cultuurgoederen, zowel onroerende (die kunnen worden blootgesteld aan vernietiging of in het beste geval aan beschadiging) als roerende (die ook het voorwerp kunnen zijn van plundering, of op zijn minst van diefstal in het buitenland). Deze kwestie is uiterst belangrijk, vooral na de gebeurtenissen tijdens de oorlogen in de Balkan, Afghanistan en Irak, die duidelijk hebben gemaakt dat de diplomatieke instrumenten ter bescherming van cultuurgoederen tegen de dreiging van gewapende conflicten vele gebreken vertonen. Na de evolutie van het relevante internationale recht te hebben gevolgd, analyseer ik het Iraakse voorbeeld als paradigmatisch voor de inbreuken die ertegen werden begaan, maar ook voor de postconflictstrategieën die door de grote westerse militaire mogendheden werden ontwikkeld ten behoeve van de bescherming van het Iraakse culturele erfgoed. De studie van deze kwesties kan dan ook het uitgangspunt worden voor een kritische herziening van de relevante wetgeving en voor de verdere ontwikkeling van post-conflictinspanningen ter bescherming van het cultureel erfgoed.