Kendini fiziki olarak cok iyi gelistiren Hz. Musab b.Umeyr, ruhunda aclik hissetti. Efendimizi sav taniyinca ona öylesine inandi ve onu öylesine benimsedi ki Efendimizden sav ayrilamam derken kader onu hep uzaklastirdi. Mekke yasanilmaz olunca önce Habesistan ve ardindan Birinci Akabe Bati ile Medineye hicret etmek zorunda kaldi. Bedenen olmasa da manen hep Efendimizin sav yaninda yer aldi. Yasadigi hayat, Hz. Musabin samimiyetinin, teslimiyetinin ve bir gencin, kendi iradesine ne kadar sahip cikabileceginin göstergesiydi. Hz. Musab hicbir bahanenin arkasina siginmadan, kalabaliklara göre degil inancina göre yasamanin sembolü oldu. Iste bu nedenle Efendimiz sav, onu Musabul-Hayr Hayirli Musab diye aniyordu.
