Imam-i Ahmed Rabbani hazretleri, Hindistanda yetisen en büyük veli ve alim. Ariflerin isigi, velilerin önderi, Islamin bekcisi, müslümanlarin bas taci, müceddid, müctehid ve Islam alimlerinin gözbebegidir. Silsile-i aliyyenin yirmi ücüncüsüdür. 1563 yilinda Hindistanin Serhend Sihrind sehrinde dogdu. Imam-i Rabbani ismiyle taninmistir. Imam-i Rabbani, Rabbani alim demek olup, kendisine ilim ve hikmet verilmis, ilmi ile amel eden, ilim ve amel bakimindan eksiksiz ve kamil, olgun alim demektir. Hicri ikinci bin yilin müceddidi yenileyicisi olmasindan dolayiMüceddid-i elf-i sani, ahkam-i Islamiye ile tasavvufu birlestirmesi sebebiyle, Sila ismi verilmistir. Hazret-i Ömerin soyundan oldugu icin, Faruki nesebiyle anilmis, Serhend sehrinden oldugu icin de oraya nisbetle, Serhendi denilmistir. Bütün bu vasiflariyla birlikte ismi, imam-i Rabbani Müceddid-i elf-i sani Seyh Ahmed-i FarukiSerhendidir. Babasi ve dedelerinin hepsi, zamanlarinin büyük alimleri, salih ve faziletli kimseleri idiler. Babasi Abdülehad Efendi din ve fen ilimlerinde yetismis, tasavvufta da en son mertebeye ulasmisti.
