Disarida baskalarinin gercegi vardi. Bense, los bir karanligin gölgeledigi bu dikdörtgen odanin icinde, ilac kokularini yemegime katarak kendi gercegimle bas basaydim. Zaman bendim. Su perdeyi araladigimda oradan yansiyacak isik, bir gök tasi gibi odaya düsecek, sonsuz ve sinirsiz olarak belirledigim her sey, o insanlarin araliklar tayin ederek sinirlayacaklari bir metafora dönüsecekti. Keske Meliha gelmeseydi.
