Aklimi ele geciren, dilimden düsüremedigim duamin kabul oldugu gün geldi catti nihayet. Anne olduktan sonra hayatim degisti; eski ben yitip gitti; yerine yepyeni bir kadin geldi gibisinden edeb ya da metaforik falan da degil, bildiginiz öldüm. Üstelik pisi pisine, kendime pek yakistiramadigim bir sekilde.

Hic öyle satafatli falan degildi ölümüm. Sanki insan gibi degil de, yanlis zamanda yanlis yerde dolanan bir kakalak gibi ölüverdim; ne oldugunu anlayamadan, ne olup bittiginin farkina bile varamadan. Bir saniye vardim, sonrasinda yok oluverdim. Bu da onun hikayesi; nasil öldügümün, daha dogrusu ölüverdigimin.

Merak ediyorsunuz biliyorum ama acele ettirip de hikayenin basini sonunu karistirtmayin bana ne olur Zaten gidip geliyor aklim.