Alevilik, Islamin tasavvufi bir yorumudur. Yöntemini dogrudan Kurana dayandirir, türünden söylencelere aldirmadan eklenmeli Alevilik digerlerine esit mesafede duran, insan ve doga temelli ortakcilik inancidir. Anadolu Aleviligine ta Selcukludan bu yana esitlikci ve paylasimci bir köylü-göcer komünalizminin özlemleri sinmistir. Inanci geregi ezilenin, haklinin ve mazlumlarin yaninda yer alma gayretiyle milliyetci, irkci, sovenist anlayislardan da uzak durmaya gayret eden Alevilik din ögretisi olmaktan cok, bir durustur. Ögretilerini doganin diyalektik yasalarini izleyerek olusturan özgün bir kültür ve yasayis bicimidir. Alevilik felsefi bir bakis acisidir; mazlumlarin ideolojisidir; ezilenlerin esitlikci kültürüdür; yoldur; toplumcu laikliktir; hümanizmdir; hosgörüdür; bir ahlak anlayisidir; devrimcidir; cagdastir; moderndir; muhaliftir... Alevilik bir ortaklik toplumudur; ölüm ve yasam diyalektik bir döngü olarak ele alinir. Alevilik, doganin diyalektigidir. Alevilik insanlikin, doganin ve toplumlarin isleyisine ve ihtiyaclarina uygundur. Islam ile Alevi inancinin ritüellerini karsilastirdigimizda; Islam ile hicbir alakasi olmadigini ve Islamdan binlerce yil önce var olan bir doga inanci oldugunu görürüz. Alevi tarihi bir yaniyla asimilasyon ve katliamlar, diger yaniyla isyan ve direnisin, boyun egmemenin tarihidir. Temel Demirer