Dedemden gulumsemeyi gördum. Babamdan dogru sözlu olmayi, dunyayi pek takmamayi. Takmamak icin de biraz musfik, cömert, nuktedan, mulayim olmayi. Bir de agirdan almayi. Agirdan almayi tembellik zannedenler var. Halbuki babam Ne kosacagim arkasindan, dunya kossun benim ardimdan rahatligindaydi. Annemden akletmeyi, önunu arkasini dusunmeyi, kademeli, katmanli davranabilmeyi. Abimden her ne ile ilgileniyorsam ona dikkatlice bakmayi, ayrintilarin kuytusundaki seytanin kuyrugundan yakalamayi. Hikayesi su 12 - 13 yaslarimizda beraber bir filme gittik. Gunlerce ormanda kalan bir adami kurtaranlar onu sicak bir odaya aldilar, bir yataga yatirdilar. Abim Saskinlar dedi, Saci, sakali uzatmislar, beti benzi attirmislar, dudaklarini morartmislar ama su tirnaklara bak, bir milim uzatmamislar Pes dedim Bir yas aramiz var. Ben 13 isem haydi o da 14 olsun. Yabanci bir macera filminde, heyecanli bir sahnede, yorgani tutan parmak uclarindaki bakimli tirnaklar gözunden kacmamis.
