O günden sonra da zaten yoksullugun bu kadar yaygin oldugu bir dünyada utanilacak bir sey varsa onun da varsillik oldugunu düsünerek baska da utanacak bir seyim olmamisti.

Simdi, Tuzlucayir Natoyolunda bir bir yikilirken gecekondular kaniyor da yürek yarasi. Yikilan gecekondumuzun temelinden cikti babamin siva yaparken kullandigi tahta malasi.

Sandalyeyi kendi ayaklariyla devirdi Hüseyin. Cezaevi oluklarina saklanan kuslar basinda ucustular son nefesini verene kadar. Kogusun camindan arkadaslari göz yasi icinde seyrettiler onu. Son istegiydi öldügünde omzuna sigmayan paltosunun üzerine örtülmesi. Öyle de yaptilar.

Ikimiz de kirmizi giyecegiz ogul. Bulursak bir de güvercin ucuracagiz. Simdilik hoscakal oglum. Canimin ici, cigerimin bas kösesi. Gözlerinden öperim.

Hastane kantininde yemek yedikten sonra yine bir taksiye binip terminale götürdüm onlari. Otobüs ücretini vermek istedim ama kabul etmedi Sari Ibrahim Bizim durumumuz iyidir, zayif tarafimiz hastaligadir. dedi.