Bu kitap bir deger bilmezligin, bir kültürel kiyimin hikayesidir. Arsiv muhafaza etme geleneginin tam olarak yerlesmedigi Türkiyede, sahislarin evrak-i metrkeleri o sahsin vefati, kurumlarin arsivleri ise temizlik, tasfiye gibi bahanelerle cöpe atilmakta veya hurda kagit olarak degerlendirilmek üzere satilmakta. Böylesi bilincsiz ve hoyratca bir davranisla Türkiyenin mazisi büyük ölcüde yok oldu ve halen yok olmaya devam etmekte.
Derinlemesine bir kaynak taramasina dayanan bu calisma sonucunda ortaya cikan manzara son derece hazin. Devlet kurumlarindan sendikalara ve sahislara kadar uzanan cok genis bir yelpazede nice arsiv ve kütüphane yok olmus durumda. Bunlarin tamamiyle yok olmalarini bir nebze durduran ve geciktiren kisiler ise bunlari hurdacilardan satin alarak koleksiyonerlere ve kütüphanelere satan sahaflar.
Gözlerimizin önünde halen cereyan eden bu yok edilisi belgeleyen bu arastirma, yillardan beri devam eden bu kültürel tahribati, derli toplu bir sekilde ilk kez gözler önüne sermekte.