Yasadiklarina bastan sona taniklik eden babasinin diliyle görünüste lösemiden vefat eden bir gencin hayat hikayesi bu...Bu hikayenin sonu iyi bitiyor. Tipki basi ve devami iyi oldugu gibi. Ama aslinda gönlünün güzelligi yüzüne, imaninin nuru gözlerine vurmus bir gencin örnekrol model, eskilerin deyimiyle numune-i imtisal hikayesi bu. Bütün hayati etrafindakileri düsünerek, onlara iyilikler yaparak gecmis, ölmeden önceki son sözü Ben iyiyim olmus bir gencin iyiliklerinin puslu hatiralar arasinda kaybolup gitmesine gönlü razi olmayan bir babanin icini döküsü bu...Bu hikayenin sonu dünya hayati ölcülerine göre iyi bitmiyor. Bu hikayede mutlu son yok. Evladi genc yasta vefat etmis bir babanin gözyaslari var. Yavrusuna duydugu özlem var. Hayatin ölümle sona erecegine ve ölümün bir yok olus olduguna inananlar icin bu hikayede kötü bir son var. Ama hayati, dünya-ahiret bütünlügü icinde degerlendiren ve ölümü baska bir hayatin baslangici olarak görenler icin bu hikaye mutlu bir sonsuzluk barindiriyor. Sonsuz mutluluga acilan kapiya nasil hazirlanmamiz gerektiginin carpici ve yasanmis örnekleri var.