Kalbinin atisini duyuyorum ve bu sarkinin benim icin caldigini biliyorum. Mutluyum Asrin. Birbirlerini bulduklari gece degismeye baslayan hayatlari, Asrinin Esilaya sordugu soruyla yol ayrimina sürüklenmisti. Sahip olduklari o derin askin isiginda gecen günler, bilinmezlige dogru evrildiginde ise hayat son kozunu oynamak icin hazirlanmisti. Kurtulmak istediklerinde bile yakalarini birakmayan anilari peslerinden gelip ardi ardina felaketler yasanmasina sebep olunca, kacinilmaz son gerceklesti; yasanmasi hic de sürpriz olmayan acilar sonrasinda ödenen bedellere ragmen ruhlarinda sönmeyen askin atesiyle bir karar vermek zorunda kaldilar. Ya onlari rahatsiz eden hayaletlere mahkm olacaklar ya da sahip olduklari en degerli duygularin izinden giderek, kendi dünyalarinda, kendi elleriyle ektikleri papatyalarla yasayacaklardi. Bu sarki senin sevgilim, dans et.
