Karanligin sehri o gece bir isigi misafir etti.

Bu isik gökyüzüne degil, efsunlu bir kadina aitti

Kitabi bulmak icin Alkandros topraklarina giren Efsan, Alkandros Krali Karan Alkandan kurtulmaya calisirken ummadigi bir durumla karsilasir ve siradan bir insan olduguna dair inanci icinde uyuyan efsane gücle kirilir. Sirlar ve asil gerceklerle denge taslari yeniden dizilirken Efsan ruhunu ve benligini azili bir catismanin icinde bulur.

Tüm bu kimlik ve aidiyet arayislari ortasinda Efsanla Alazin arasinda filizlenen askin, yasanan her zorluga gögüs gerebilecekleri kadar güclü olup olmadigi ise yine verecekleri aci dolu bir mücadeleye baglidir.

Her seye ragmen Efsani korumak icin ona bir söz veren Alaz Sahzade sadece fiziksel degil, psikolojik olarak da büyük bir savas verir. Kralliklar karsi karsiya gelirken Alaz, hayatini köklerinden sarsacak bir secim yapmak zorunda kalir ve bu secim, bir isyanin fitilini ateslemek üzeredir.

Ölmeni istemiyorum Efsun, dedi benim gibi sessizce.

Sesi güven doluydu. Seni öldürmelerini istemiyorum, diye ekledi. Benimle olmani ve seni kurtarmayi istiyorum.