Ben romanlarimda cok sert realitelere dokundum. Bir imparatorluk, yavas yavas tarih sahnesinden cekilmeye basladi mi sadece siyasi haritalar degismez. Bozulan devlet yapisi, toplumsal dinamikleri de altüst eder. Kemal Tahir, Yedicinar Yaylasi ile Osmanlinin dagilma sürecine girdigi o korkulu zaman tünelinde tasranin ahlaki ve iktisadi buhranlarina egiliyor. Siyasi ve sivil kurumlarin, dagilan imparatorlugun tozu dumani icinde yozlasmasinin insani savurdugu karanligi gözler önüne seriyor. Tarihin akmayi birakip durgun bir su birikintisi haline geldigi Osmanli tasrasinin derinine, o suyun dibine keskin bir bakis atiyor Kemal Tahir. Romanci; konusunu, kisilerini, meselesini romanci gücüyle hayattan ceker; roman platformuna getirir. Bunlar, bu platformda artik hayattaki olaylar, kisiler, düsünceler degillerdir. Ne kadar romana yaklasirlarsa o kadar reel olurlar. Ne kadar ham kalirlarsa o kadar gercekten uzak...