Insan duygu, düsünce ve davranislarinda din algisinin ve dini zannedilen bazi motivasyonlarin büyük bir etkisi vardir. Öyleyse bunlarin bir elekten gecirilmesi, algi olarak bir sorgulamaya tabi tutulmasi gerekir. Din bir olgudur. Inanc ise algidir. Her algilama islemi insan zihninin rol oynadigi beseri bir bilgi isleme sürecidir. Haliyle dogru da yanlis da olabilir. Bu sebeple, kimse kendi subjektif din algisini dinin kendisi diye sunmamalidir. Din eksenli bircok sorunun temel nedenlerinden birisi de budur. Bir insan kendi din algisini dinin kendisi diye sunmaya basladiginda katilasiyor ve elestiriye kapaniyor. Kendisini dinin hamisi, hatta sahibi sanmaya basliyor. Derken din sevgi, baris ve kardesligin hamuru olmak yerine kinin, ötekilestirmenin ve nefretin temel motivasyonu haline geliyor. Bir dine bundan daha büyük bir kötülük olabilir mi Bir dinin basina gelebilecek en büyük felaket onun önce beserilesmesi, sonra ideolojilesmesi, ardindan da kurumsallasmasidir. Bu eserde, Din derin ilim isidir diyen geleneksel din algisinin insa ettigi Kuran yetmez, seriat Allahin rejimidir, laiklik din düsmanligidir, demokrasi beseridir, Atatürk dilimizi degistirdi vb. iddialarla bazi radikal kesimlerin kendi algilarini olgu diye dayatabilme ugruna sergiledikleri carpitmalar ele aliniyor. Bunlar bir psikologun analitik bakis acisiyla elekten geciriliyor. Bu eserde vahiyle yollanan kutsal din olgusu degil, insan eliyle üretilen beseri din algisi ve onun hemen her alanda ürettigi yargilar ve yaklasimlar sorgulaniyor. Okuyucuya ise, Onlar sözü dinler, en güzeline uyar. buyrugunun bir geregi olarak her sözü dinlemek, sonra da en güzeline uymak kaliyor.