Sanat, varolusun dokusunu örer ve iyi eserler, gercekligin anlamini yeniden tanimlar. Cemal Sakar, Sanatin Kendiliginde, sanatin dogasina, sinirlarinasinirsizligina, anlaminaanlamsizligina dair zorlayici, kiskirtici sorular sormaktan cekinmiyor, güclü elestirileriyle edebiyati ve sanati kendi perspektifiyle yeniden tanimliyor. Tartisilmasi güc konulari cesurca ele alirken bicimlerin, sinirlarin, soyut ve somut anlamlar arasindaki bagin derinliklerine iniyor.
Elestiri kitaplarina bir yenisini daha ekleyen usta yazar, mutlak tamlik, mutlak mükemmellik, eksiklik, kusurluluk, sonluluk ve sonsuzluk gibi kavramlari ele alarak, sanatin gercekligini; taklit, temsil veya yansitma iddialarindan hareketle, kavramlari köklerine inerek irdeliyor; sanatin, doganin kalbindeki duyus ve sezisle baglantili oldugu düsüncesinin altini ciziyor. Eserlerin duyus ve sezisin bir ürünü olarak isaretler arasi iliskilerde kök saldigini vurguluyor. Ayni zamanda klasik estetigin normlarini tartisan bu kitap, orantisizlik, uyumsuzluk, düzensizlik gibi unsurlari ve kurmacanin temel ilkelerini tartisiyor.
Kitap, dogalliga karsi yapaylik, sonsuzluga karsi sonluluk, süreklilige karsi süreksizlik, bütünlüge karsi fragman ve bir silah olarak ironi gibi kavramlarla sanat anlayislarindaki degisimi gözler önüne seriyor.
