Sofralarimiz boylu boyunca muhabbet, geceler bize hep kisa ve yildizlar yeryüzüne alabildigine yakindi; isiklari ayaklarimizin altinda pür bir denizin sakin dalgalari gibi boylu boyunca süzülürdü yildizlardan yere. Hicbir gece karanlik degildi simdiki kadar. Yüregimizin isiklari sönmemisti. Bir nari elinizle böldügünüzde, icinde yan yana dizilmis kizil haneler görürsünüz. Sevgi gibi canli, yara gibi kirmizi ama hepsi bir arada. Tam da öyleydik iste, yan yanaydik ve coktuk. Sirt sirta verdigimizde asla yere dökülmezdik hicbirimiz. Cok derinden bir yel esti, talan vurdu bahceme. Sofralarim dagildi, yildizlarim döküldü, nar bahcemde kuslar sustu. Gözyaslarim yanaklarimda kurudu.
