Aslinda zaman ile ilgili insanin düsünce gelisimi neolitik dönemin baslarina kadar götürmek mümkündür. Neolitik dönem insani tabiati, dogayi anlamaya basladiktan sonra bazi döngülerin tekrarlandiginin farkina varmistir. Yildizlarin konumu ay ve günesin hareketlerini incelemeye baslamis ve bunlarin döngülerini hesap etmeye ve günlük hayatinda kullanmaya baslamistir. Ay fazlarini kullanarak bitkilerin ekim ve hasat zamanlarina göre ayarlamaya baslamis, bahar ve güz zamanlarini hesap ederek tarim toplumuna gecisi daha kolaylastirmistir.
