Köse Taslari kimin yok ki Yazmak kolay degil, insani yazmak hic kolay degil. Insanin, insanlardan olusan kendi köse taslarini yazmasi da maharet gerektirir. Gürsel Koyuncu nun Köse Taslari, aslinda insani yazmis; yetmemis, unutulan bazi tarihi hakikatlere -mesela Balkan acisini, Cumhuriyetin ön sözü Canakkaleyi hatirlatip pencere acmis. Köyden asker olarak 76 genc cikmisti; sag ya da gazi olarak dönenlerin 6 veya 7 kisi oldugu Ot bulup pisirip yiyoduk. Sonra kar yagivedi, ot bulamaz olduk; ölen hayvanlari yedik Tahdelbahirlerdenizaltilar kosmaya basladilar, zirhlinin etrafinda Oraya bir ak köpük dikilivedi, böyle sabun köpügü gib . Zirhli görünmez oldu. Sonra görmeye basladik biz. Asker saciliyor, kayboldular gittiler. Ordalardi iste Gözümle gördüm, gözümle gördüm... Okudugum bazi Köse Taslari, Cumhuriyetin isimsiz kalmis ilk kusaklariydilar; bir Mayis sabahi alacakaranligi gibi, bir Temmuz aksamüstü meltemi gibi, bir sert sam yeli gibi gelip gectiler. Güzellikleri, zaaflari, acilari, sevincleri v.b. duygulariyla insanin yazildigi Köse Taslari hikayeleri, hayat gailesine kapilmis 21.yy insanin, cok zaman fark edemedigi ve önemsemedigi, hemen cevresindeki insanlari anlatiyordu. Bir gencin icindeki cevheri kesfeden Bakkal Nuriler artik yok Mustafa Nadir gibi siiri bestelenen, daha talebeyken ansiklopedilere giren, parmaklarini yasamin taslarina gecirerek okuyan üniversite ögrencisi Diplomasiz mucit Karabiyik Hüseyin gibi tuttugunu koparan ilk mektepli köylü Hayali ömrüne sigmayan Burhan gibi sevdali sahsiyetler de o sevdalar da artik yok Aslinda onlar, salt Gürsel Koyuncunun degil, hayatin heyhulasina kapilmis bizlerin Köse Taslariydi. Hikayeler, sanki benim de Gaziantepte, Ankarada, Canakkalede rastladigim sahsiyetlerdi, ama Gürsel Koyuncu yazmisti. Hayat hakikatinde, kimin Köse Taslari yok ki