Tekrar cehenneminden cikis icin acil cagri
Hangi desenleri örüyor hayatlarimiz Hangi desenler yineliyor icimizde Peki her sey, ayni sekilde, ayni sirayla sonsuz defa olup bitecek olsaydi, su an bunu okuyanin simdisi dahil her an ebediyen ayni silsileyle tekrar edecek olsaydi, yine de bu dünyaya ve kendisi olmaya evet diyebilir miydi icimizden biri Böylesi bir evet icin neleri yitirme riskini almasi gerekirdi
Bu calisma, kisiyi, yerlesik degerleri tekrarlayan bir uyruk olmaya yazgili sayan hakim düzenin aksine; Nietzschenin bengi dönüs anlatisinin katlanilmasi güc sorulari karsisinda, yinelemenin özgürlestirici bir gücü oldugunu duyumsamaya davet ediyor. Sorular bas döndürücü bir hizla cogaliyor O mahvedici soruya Evet diyen biri, yillanmis derisini degistirip bastan asagi dönüsmek zorunda kalmaz mi
Bu calisma, 1881 yilinin Agustos ayinda, Friedrich Nietzschenin Silvaplana Gölü kiyisinda acildigi bengi dönüs tecrübesini felsefi bir anlati biciminde yeniden kurarken, yinelemenin gücünü deneyimleyen kendi desenini ciziyor; bir bakima kendisi bir tür tekrar hareketi üretiyor. Nietzschenin bengi dönüs teorisini kozmik ve etik perspektiflerden incelerken, gücün biriktirilmesi ve harcanmasina dayali bir politik ekonomi fikriyle yeni bir acilimin daha üretilebilecegini gösteriyor. Böylesi bir acilim icin Nietzschenin yani basinda Dionysoscu bir alay kuruyor ve Salomé, Blanqui, Marx, Cantor, Deleuze, Klossowski, Borges ve daha nicelerini bengi dönüs sorusuyla birlikte sahneliyor.
Yazarin bengi dönüsün felsefi tecrübesine giris icin bir parolayla yola ciktigina tanik oluyoruz Yasamin trajik taskinlarina kapilmaya meyilli tarafimiz icin Silvaplana Gölü hemen yani basimizdadir.
Yinelemenin güclerini icat etmek icin acil cagri
