Yolunu degistirmek, sinirlarin disina cikmak, eve farkli yollardan dönmek, kisacasi kaybolmak kesfetme imkani sunar. Rebecca Solnit edebiyatta, sinemada, haritalarda, dogada, renklerde, resimde, fotografta, sarkilarda, yollarda ve hatiralarinda dolaniyor. Kisisel tarihini büyü hikayelerle iliskilendirirken ailesinin göcmen cografyasinda kayboluyor; kaplumbagalarla, vasaklarla, yilanlarla göz göze geliyor; papazlarla, punkcilarla karsilasiyor; daglarla, cöllerle yüzlesiyor, Hitchcockun Vertigo filminden, Keatsin siirinden, Woolfun günlüklerinden, Dinesenin hikayelerinden, Yves Kleinin mavisinden, Benjaminin denemelerinden izleri takip ediyor.
O halde soru, nasil kaybolunacagi. Hic kaybolmamak, aslinda yasamamaktir ; nasil kaybolunacagini bilmemek sizi felakete sürükler... Önemli olan bütün dünyayi kaybetmek, onun icinde kaybolmak ve bütün bu asamalardan ruhunu bulmaktir.
