Hani baban ölür ya. Önce sigarayla sinmis ter kokusunu unutursun. Cünkü hicbir sigaranin ve terin kokusu babanin kokusuna benzemez. Sonra zaman gecer gider usulca, mevsimlere karisarak, bizden adimizi cagiran babamizin sesini unutturur. Ismini babanin sesinden duymak bir daha hem imkansiz olur hem de adina yüklenmis tüm sifatlari ve sevgi sözcükleri yitirir tüm güzelligini kendi icinde. Babanin yüzü düser aklindan, senin yüzün düser, nar gibi bembeyaz bir örtüye yüzlerce babanin yüzü olur ama bir daha hic biri bir araya gelmez iste. Resimlerde ki yüzüyle yetinirsin sadece, aklina kazilan silueti ile anilarla beraber yavas yavas gömülür icimize actigimiz mezara, icimizi kuruta kuruta.